De menshond is de hond die iedereen tegenwoordig wenst of denkt te moeten hebben. Het is de hond zoals hij vandaag hoort te zijn volgens de mensmaatschappij.
De hond moet perfect kunnen zitten op commando zit, kunnen liggen op commando af, en verder nog recht, blijf, voet. De hond moet uitblinken in een wandeling links, met de neus niet verder dan het been, steeds een perfecte aandacht en kijk, met een losse leiband. De menshond blijft perfect naast lopen wanneer wandelaars met honden met luid schreeuwende kinderen, fietsers, paarden voorbij passeren.
De menshond moet in onze prestatiemaatschappij zo snel mogelijk de mensentaal leren en begrijpen.
De menshond moet ook nog eens de beste van de klas zijn in de gehoorzaamheid, agility. De menshond moet dat graag doen op de tijdstippen dat de baasjes het inplannen.
En als de hond niet perfect luistert of eens iets durft te doen wat de mensmaatschappij als niet aanvaardbaar acht, dan moet hij worden gecorrigeerd, misschien zelfs worden gestraft als hij het blijft doen.
Baasjes moeten de baas zijn want zo hoort dat en zo moet het volgens de hiërarchie.
En als de hond niet luistert, moet men onder het mom van duidelijkheid strenger en kordater zijn, wat zich meestal uit in het nog harder schreeuwen van commando's.
De menshond luistert dus altijd naar wat opgedragen wordt. De mensen gaan ervan uit dat de hond dat allemaal graag doet voor de baasjes.
De hond moet mee kunnen draaien in het alsmaar jachtiger mensenleven. Moet perfect stil blijven liggen thuis als de baasjes met twee naar het werk zijn, af en toe later thuis. En in het weekend moet de hond ook thuis alleen rustig kunnen zijn als de baasjes zijn gaan sporten of op stap zijn met de kinderen.
Zoals men zegt "mag een kind nog een kind zijn": Mag een hond nog hond zijn?
De natuurhond wandelt graag in de natuur en is er met één. De hond wandelt en snuffelt graag. Dat kalmeert de hond en brengt rust. De natuurhond maakt graag zelf keuzen waar te gaan ruiken. Zelf keuzen kunnen maken versterkt het zelfvertrouwen. Niet zelf mogen kiezen voelt als een onderdrukking en eindigt uiteindelijk in hulpeloosheid en zelfs onzekerheid.
De natuurhond is positief actief als uitgerust, gelukkig, en vooral als hij zich veilig voelt.
De natuurhond is graag vrij, gaat vooral af op het gevoel en gebruikt graag alle zintuigen, in de eerste plaats de neus, maar ook het gehoor en het zicht. Het is leuk om regelmatig eens te kunnen spelen en rennenmaar vooral eens goed kunnen snuffelen kan enorm ontspannen;
De natuurhond neemt graag de tijd om zich aan te passen aan de gevaarlijke mensmaatschappij.
Elke geur, elk geluid, elk wezen en elke beweging neemt de natuurhond in zich op. Die worden bij elke eventuele toenadering voor-verwerkt (pre-processing), tijdens een eventuele passage verwerkt (processing) en voorbij de passage nog eens na-verwerkt (post-processing). Dat vraagt elke keer de nodige tijd.
De natuurhond maakt dan een evaluatie met als uitkomst regelmatig negatief (dreiging), meestal neutraal en af en toe positief.
Daarbij gaat de natuurhond vooral af op het gevoel, het aanvoelen van negatieve, positieve of neutrale energie. Vervolgens wordt de geur geanalyseerd, negatief, neutraal of positief. Dan wordt geluisterd of negatieve signalen hoorbaar zijn of neutraal of positief. Als de potentiële dreiging in zicht is wordt gekeken naar beweging, dreigend, neutraal of kalmerend. Als het resultaat overwegend negatief of twijfelachtig is, wordt gereageerd. De evaluatie gebeurt op basis van ingeprente ervaringen uit het verleden.
Sommige apecten zoals korte geluiden duiden op gevaar en gaan rechtstreeks naar het primaire (reptielen) brein en activeren emoties via de amygdale.
Elke verwerking gaat gepaard met de nodige stress want het gaat om een gevaarsanalyse die als uitkomst een potentieel gevaar kan betekenen waar de nodige actie tegen moet worden ondernomen.
Elke niet goed verwerkte situatie vult bovendien de stressbatterij. Hoe meer deze op een dag al gevuld is, hoe moeilijker het wordt om een dreiging nog te evalueren waardoor deze sowieso als twijfelachtig wordt aanzien. Hoe stressbestendiger door maximaal positieve ervaringen, hoe minder snel de stressbatterij laadt.
De natuurhond is graag in een gezelschap dat in symbiose kan leven. Liefst doet hij de gevaarsanalyses samen, zodat hij even kan afchecken of zijn analyse wel correct is. Bij enige twijfel dient een situatie als potentieel gevaarlijk te worden ingeschat.
De natuurhond houdt vooral van kalmte en rust,...en stilte. Geen geroep van dichtbij in de gevoelige oren dus. Graag rust hij veel uit op een veilige plek. De natuurhond kiest graag zelf die plek en wisselt graag van plek, ook voor de nachtrust.
De natuurhond is dan ook het liefst bij wie kalmte en rust uitstraalt, ook in gevaarlijke omstandigheden. De natuurhond zal dan ook graag en het liefst luisteren naar die kalmste persoon. Daar wil hij dicht bij zijn als gevaar dreigt.
Kalmte kan u redden is het adagio. Kalmte is dus zeer waardevol om in het wild te kunnen overleven. Dan blijf je strategisch nadenken over wat te doen. Als kalmte niet meer kan, moet worden gehandeld, maar dat is sowieso risicovol. De natuurhond probeert instinctief problemen eerst te vermijden.
Onrustige individuen in je buurt is dus ook heel risicovol, zij het een andere hond of zelfs de baasjes. Dan moet je daartegen reageren zodat ze je niet verder in gevaar brengen.
De natuurhond haat stress en wil dus vooral stresserende situaties vermijden en ervoor uit de weg gaan. Het liefst doet hij een toertje om.
De natuurhond is dus het liefst kalm. De natuurhond weet wel dat niet kalm zijn verkeerd is en is zelf lastig als de kalmte niet kon worden bewaard. De natuurhond voelt zich dan ook nog veel slechter wanneer hij daarvoor wordt gestraft. Dat maakt hem onzeker en nodigt zeker niet uit om het de volgende keer beter te doen, integendeel. Dan moet misschien nog sneller worden gereageerd of tegen het baasje (counter-agression) om het straffen in de toekomst te vermijden.
Onze hond kan pas een leuk huisdier worden wanneer de natuurhond in hem of haar goed is gevoed. Dan is een gezonde basis aanwezig om alle omstandigheden van de mensmaatschappij aan te kunnen.
Het is niet voldoende want de hond zal heel wat kunnen (nooit moeten) leren. Maar alleen een veilig en gezond gevoel en geest in een gezond lichaam is een juiste basis om verder positief te kunnen evolueren.
Het is ook interessant om het gedrag van de wolf een beetje te leren kennen. Men is er nog niet helemaal uit of het een voorouder is van onze hond of een verre neef.
Er zijn gelijkenissen maar ook verschillen.
Hoe meer de hond in de problemen geraakt hoe meer deze zal reageren zoals een wild dier. We dienen deze in die gevallen dan ook zo te benaderen en te behandelen en niet zoals we een hond gewoon zijn.
Een wolf is van nature mensenschuw. Een hond in problemen kan dat ook zijn. Duw hem in de hoek en er kan agressie volgen.
Een wolf leeft in een roedel. Een hond heeft ook een aantal roedelgedragskenmerken maar minder dan een wolf. Een hond heeft immers leren overleven door afspraken te maken met de mens. De mens heeft eerder schrik van een troep honden. Een mens 'verleiden' doe je dus beter alleen. De hond heeft dat dan ook leren alleen doen.
En dat doe je met puppy oogjes want daarmee trek je een snuit als een babytje waardoor de mens wordt vertederd, om van je te houden en je lekker eten te geven.
Daarom zijn de ogen en wenkbrauwen van de hond beter ontwikkeld om via gezichtsuitdrukkingen te spreken naar de mens.
Wolven huilen. Honden zijn beginnen blaffen want de mens 'blaft' eigenlijk ook.
Met uitspraken dat we de hond moeten trainen zoals een wolvenleider zijn roedel traint moeten we dus zeer voorzichtig zijn.
Veel traingen zijn gebaseerd op het 'de baas' zijn wat wordt vergoelijkt door te stellen dat de alfawolf de baas en dus de sterkste is.
Hierbij vergist men zich schromelijk. Want een uitvallend blaffend roedellid is allesbehalve een garantie om een veldslag te winnen. Die verraadt zichzelf meestal ook in het wild. De leider bewaart ten allen tijde de kalmte en blijft strategisch denken. Meestal biedt een gevecht uit de weg gaan ook de meeste kans op overleven. De leider is een krak in het goed en duidelijk communiceren en vooral dan van het uitsturen van kalmerende signalen, naar individuen, naar de groep maar ook naar een potentiële vijand.
De natuurhond en de menshond: De menshond is getraind volgens de menselijke maatschappij, terwijl de natuurhond meer instinctief en vrij is.
Het begrijpen van de natuurhond en het leren van hondentaal zijn cruciaal voor een harmonieuze relatie. Positieve bekrachtiging en stressvermijding zijn essentieel in de opvoeding. Trainingsmethoden moeten kritisch worden beoordeeld om de gezondheid van de hond te waarborgen.
Hoe leren we de natuurhond in onze hond kennen? Zijn wij bereid om de hondentaal te leren in plaats van onze mensentaal onmiddellijk op te dringen aan onze hond? Dit zijn enkele van de fundamentele vragen die we moeten stellen als we streven naar een harmonieuze relatie met onze honden. Het is essentieel om te begrijpen dat honden hun eigen taal en manier van communiceren hebben. Door ons te verdiepen in de hondentaal, kunnen we beter inspelen op hun behoeften en gedragingen.
Het opvoeden van onze natuurhond op een gevaars- en geweldloze manier is een andere belangrijke uitdaging. Dit betekent dat we moeten focussen op positieve bekrachtiging en het opbouwen van zelfvertrouwen en zelfzekerheid bij onze honden. Door hen stressbestendiger en weerbaarder te maken, kunnen we hen beter begeleiden in verschillende situaties.
Met de overvloed aan trainingsmethoden die beschikbaar zijn, ook op het internet, kan het moeilijk zijn om de juiste weg te vinden. Het is belangrijk om kritisch te kijken naar welke methoden we volgen en waar we best niet naar luisteren. Hoewel veel trainers waardevolle inzichten kunnen bieden, is het cruciaal om een holistische benadering te hanteren en niet blindelings één methode te volgen. Veel trainers leggen de nadruk op wat niet mag en kan, wat vaak leidt tot onzekerheid en stress bij de baasjes. Dit is juist nadelig voor de hond.
Eigenlijk mag heel veel, maar het is belangrijk om alles juist te begrijpen en de gevolgen van ons gedrag voor onze hond te kennen.
Willen we de moeite doen om eerst onze natuurhond te begrijpen voordat we verder gaan met opvoeden?
Er zijn mensen die vastzitten en te maken hebben met ernstige gevolgen zoals bijtincidenten. Het is belangrijk om te begrijpen wat er fout is gegaan en wat we het beste kunnen doen om dit te corrigeren.
Hoe weten we of iemand ons goed begeleidt? Dit is een vraag die elke hondenbezitter zich zou moeten stellen. Een goede begeleider helpt ons om de hondentaal te leren, biedt oplossingen die passen bij de individuele behoeften van onze hond en ondersteunt ons in het opbouwen van een positieve en stressvrije relatie met onze hond. Door deze uitdagingen aan te gaan, kunnen we streven naar een beter samenleven en samenwerken tussen alle sociale wezens, inclusief de mens.
Je hoeft maar even te googelen naar hondentraining en je vindt tientallen methoden en nog zoveel varianten.
De ene heeft al meer succes op het internet dan de ander, al of niet heel commercieel georiënteerd.
Heel wat trainingsmethoden werken blijkbaar goed voor heel wat honden en verwerven daardoor aanzien en succes, maar zijn daarom niet gezond voor de hond. Dat kan plots onbegrijpbare maar ernstige gevolgen hebben.
Gelukkig is er al veel evolutie in de trainingsmethoden en begrijpt men steeds meer dat men het zo positief mogelijk moet aanpakken. Alleen is het niet altijd duidelijk waarom.
Men weet dat de hond kan leren van conditionering. Men put dat gegeven dus maximaal uit theoretisch en past alle vormen van conditionering toe om van de hond zo snel mogelijk een menshond te maken.
Daarmee begint men misschien al best van in de nest als men kon.
Maar de hond is in de eerste plaats een natuurhond, een wezen dus en geen machine die je mathematisch benadert.
Het is belangrijk eerst de natuurhond in onze hond te leren kennen, met zijn kwaliteiten en zijn gebreken, met zijn sterkten, zwakten, gevoeligheden en angsten.
Het is begrijpelijk dat veel mensen die problemen hebben met de hond niet meer weten wat nog te doen, welke methode te volgen, naar welke gedragsdeskundige te luisteren. Men probeert soms vanalles waardoor de hond eigenlijk een testdier wordt wat het nog erger kan maken.
Wanneer een hond in de problemen raakt, moet deze als een wild dier benaderd worden en niet zoals een gewone hond. Trainingsmethoden gebaseerd op het dominantieconcept van 'de baas' zijn niet altijd geschikt, aangezien de alfawolf niet per se de sterkste is, maar juist kalm en strategisch blijft. Het begrijpen van de natuurhond en het gebruik van positieve bekrachtiging en stressvermijding zijn essentieel voor een harmonieuze relatie. Het is belangrijk om kritisch te kijken naar trainingsmethoden en de natuurhond goed te begrijpen voordat men verder gaat met de opvoeding.
Met overvloed aan trainingsmethoden is het belangrijk om de juiste weg te vinden en een holistische benadering te hanteren. Een goede begeleider helpt bij het leren van de hondentaal en ondersteunt in het opbouwen van een positieve en stressvrije relatie. Door deze uitdagingen aan te gaan, kunnen we streven naar een beter samenleven tussen mens en hond.
Veel trainingsmethoden werken goed, maar zijn niet altijd gezond voor de hond. Het is belangrijk om eerst de natuurhond in onze hond te leren kennen, met zijn kwaliteiten, gebreken, sterkten, zwakten, gevoeligheden en angsten. Problemen ontstaan vaak doordat hondeneigenaren niet weten welke methode te volgen of naar welke deskundige te luisteren. Door de hond als testdier te gebruiken, kan het probleem verergeren.
De menshond is een hond die perfect moet voldoen aan de verwachtingen van de menselijke maatschappij, met strikte gehoorzaamheid en prestaties, terwijl de natuurhond vrij en instinctief leeft, geniet van de natuur en rust, en keuzes maakt op basis van gevoel en zintuigen. Het begrijpen en respecteren van de natuurhond is essentieel voor een harmonieuze relatie, waarbij positieve bekrachtiging en stressvermijding centraal staan.